In een normale wereld zou dit niet mogelijk zijn

Wanneer je alleen maar even naar een aantal nieuwsberichten kijkt, dan kan je je voorstellen dat eventuele bezoekers van andere planeten, zo deze mochten bestaan, de aarde met een grote boog zullen passeren en zich afvragen wat voor halve gare bewoners de planeet aarde heeft.

We wonen in een land, in een maatschappij waar niet de mens telt, maar geld. Waar je vroeger kerken en dergelijke had die de burgers vertelden wat ze wel en niet mochten doen, zo heb je tegenwoordig de centrale banken.

Ze zijn nog veel machtiger dan de kerken vroeger waren, want zij zijn degenen die bepalen hoeveel geld er in omloop komt tegen welke rente en zoals je op de website van iedere centrale bank kunt lezen hebben ze niets te schaften met de overheid, die weliswaar formeel eigenaar is, maar geen enkele zeggenschap heeft over hun handelen.

Zo zijn de centrale banken uiteindelijk voor wat Europa betreft, weer ondergeschikt gemaakt aan de Europese Centrale Bank, de ECB, want zij geven de euro uit en zij bepalen hoeveel euro’s er in omloop worden gebracht en tegen welke rente.

Omdat de economie wereldwijd zo ongeveer krakend vastloopt, zijn diezelfde centrale banken druk aan het stimuleren van de economie geslagen. Zo hebben ze eerst de rente laag gemaakt en toen negatief, want dan zouden mensen geneigd zijn om geld te lenen, waardoor er geïnvesteerd zou worden en de economie groeien. Daarnaast zouden de burgers ook hun eigen spaargeld uitgeven, want op de spaarrekening levert het niets meer op, sterker nog het begint nu in diverse Europese landen geld te kosten.

Toen zijn ze begonnen met het bijmaken van geld. Dat is heel eenvoudig voor een centrale bank. Ze kunnen geld uit het niets maken, het enige waarvoor ze moeten zorgen is dat hun boekhouding klopt. Niet voor de belastingdienst, want ook daar hebben ze niets mee te maken, maar om de mensen te doen geloven dat ze een echte boekhouding voeren.

Om de zaken boekhoudkundig kloppend te maken kopen ze bijvoorbeeld een staatsobligatie van 2 miljard euro. Daarmee hebben ze boekhoudkundig een bezit, want voor een bank is een schuld een bezit en kunnen ze met een druk op de knop 2 miljard euro maken. Zo is het nieuwe geld boekhoudkundig gedekt door het nieuwe bezit van de staatsobligatie en klopt de boekhouding aan beide kanten van de balans.

Zo noemen dat het “kopen” van een obligatie. Stel je voor dat jij centrale bankier bent en je ziet een leuke Rolls Royce van een paar ton. Je zet die Rolls in je boeken als een bezit voor twee ton en drukt op een knop en hup er staat twee ton op je rekening waarmee je de garage betaalt.

Dit doet nu de ECB iedere maand voor het luttele bedrag van 80 miljard euro. Ze “kopen” daarmee staatobligaties van volkomen failliete landen in de Eurozone die als een gek obligaties uitgeven omdat de ECB ze toch wel koopt.

Er waren ondanks dat niet genoeg staatsobligaties voor de ECB om te “kopen”, dus besloten ze om ook maar schuldbekentenissen (bedrijfsobligaties) op te “kopen”.

En natuurlijk gebeurt er vervolgens iets waar je op kunt wachten. Want klaarblijkelijk is er volgens financieel analist Mish Shedlock nu al een soort industriële bezigheid van mensen die allemaal bezig zijn om obligaties voor bedrijven in elkaar te draaien omdat de ECB ze zo ongeveer blindelings opkoopt. Te zijner tijd zullen veel van die bedrijven dan ook gegarandeerd omkieperen, maar dan is het geld allang verdwenen in de zakken van het management en de aandeelhouders.

Deze krankzinnige bezigheid noemen ze dan het stimuleren van de economie. De werkelijkheid is dat echte economie volledig in elkaar zal klappen als de ECB een keer zal stoppen met het bijdrukken van geld.

Het enige wat er gebeurt op deze manier is dat niets meer werkt zoals het hoort te werken, de kloof tussen diegenen die alles hebben en hen die hele grote moeite hebben met alleen maar te kunnen bestaan alleen nog maar vele malen groter wordt.

Naast de ECB die iedere maand opnieuw 80 miljard euro nieuw geld laat verdwijnen in de zakken van de rijken, heb je situaties zoals in ons land waar mensen gedwongen worden om in hun auto te slapen omdat ze geen woning kunnen krijgen.

Slapen in de auto, wonen in de auto. Marcel (51) en Monique (46) doen dat al een half jaar. De twee hebben sinds maart geen dak meer boven hun hoofd. Ze leven daarom samen met hun drie hondjes in hun auto. De stationcar parkeren ze in het buitengebied, vooral in de bossen tussen Molenhoek, Groesbeek en Malden.

„Ik luister de hele dag naar de radio”, zegt Monique. „Zo kom ik de dag door.” Marcel: „’s Ochtends laat ik eerst de hondjes uit. Dan rijden we naar de supermarkt in Groesbeek. Daar haal ik verse koffie. De mensen kennen ons en ze zijn aardig. Kleren wassen doen we bij de ANAC. Onszelf wassen we bij de natuurcamping van Staatsbosheer.”

Grotere tegenstelling zoals hierboven zijn nauwelijks denkbaar.