Arnold Joseph Toynbee (14 april 1889 – 22 oktober 1975) was een Brits historicus, wiens twaalfdelige analyse van de opkomst en ondergang van beschavingen, A Study of History (Een studie van de geschiedenis), geschreven van 1934 tot 1961, een synthese was van de wereldgeschiedenis, een metahistorie, gebaseerd op universele patronen van opkomst, bloei en verval, die de geschiedenis vanaf een wereldwijd perspectief bestudeerde.
Deze historicus legde uit dat de rol van elites in iedere maatschappij is om de uitdagingen te overwinnen, waardoor de groep kan overleven en verder kan gaan met de volgende fase van hun gedeelde reis.
Het hiernavolgende is de mening van de voorzitter van Gavekal Capital, Charles Gave:
Als die elite met slechte oplossingen komt, dan zullen de problemen groter worden en zal er druk ontstaan voor een verandering binnen die elite. Dit kan dan op verschillende manieren gebeuren: door verkiezingen in het meest favoriete scenario, een verandering van regime zoals dat gebeurde met de vierde Franse Republiek in 1958, een ineenstorting van de politieke structuur zoals dat gebeurde bij het Oostenrijkse keizerrijk aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, of zoals bijvoorbeeld de meest dramatische zoals dat gebeurde bij de Franse Revolutie.
Voor meer dan een eeuw was het probleem in Europa een moorddadige rivaliteit tussen Frankrijk en Duitsland, hetgeen resulteerde in drie oorlogen die steeds meer vernietigend van aard werden.
De uitgeputte elite besefte in 1945 dat dit niet langer zo moest gebeuren en kwam als oplossing met een nieuw politiek Europa.
Op een bepaalde manier werkte dit concept en leidde het bijvoorbeeld tot de éénwording van Duitsland.
Met dit nieuwe Europa waren nieuwe benaderingen nodig voor nieuwe uitdagingen. Echter, het antwoord van de elite kwam in de vorm van oplossingen die ze hanteerden bij de vorige uitdagingen, waardoor je een gedwongen integratie kreeg van Europa in een gezamenlijke politieke en economische constructie.
Niet zo vreemd dan, dat de oude oplossingen niet hebben gewerkt, en in feite de Europese problemen alleen maar erger maken. Wat nu interessant is om te zien is dat leden van de elite dit nu zelf beginnen in te zien en ook toe te geven.
Zo schreef de voormalige gouverneur van de Bank of England, Mervyn King, in zijn boek “The End of Alchemy” dat de Europese leiders pushten voor het invoeren van de eenheidsmunt, de euro, terwijl ze heel goed wisten dat dit een economische ramp voor Zuid Europa zou betekenen.
Het idee erachter, was dat door de dreun van verzwakte economieën, de nationale politici gedwongen zouden worden om hervormingen door te voeren, opgelegd door Brussel.
Volgens Lord King liet de elite bewust de Zuid Europese economieën in elkaar klappen om zo het gezag van lokale politici te ondermijnen. Het probleem is echter dat de meeste mensen (terecht) denken dat hun eigen overheid de beste garantie biedt voor een acceptabele samenleving.
Vorige week kwam er een vernietigend rapport uit van de waakhond van het IMF (Internationaal Monetair Fonds) over de manier waarop het IMF was omgegaan met de eurocrisis. Ze hebben willens en wetens fatale fouten in het project van de euro over het hoofd gezien, vanwege een emotionele binding met het geheel.
Het IMF ging er volkomen onterecht van uit dat als er één gezamenlijke munt zou komen, er geen betalingsproblemen konden ontstaan. Daarnaast zijn de maatregelen zoals die aan Griekenland zijn opgelegd funest gebleken voor de zwakken in de samenleving door het volledig ineenstorten van de levensstandaard. Kortom, het IMF heeft er volgens haar eigen waakhond willens en wetens een complete puinhoop van gemaakt.
Wat er in de praktijk is gebeurd is, dat de elite haar eigen belangen volop heeft behartigd ten koste van de gemeenschap. Bovengenoemde getuigenissen vormen onderdeel van een snel versnellend proces, waarbij de wettigheid van alles-beter-wetende technocraten en instituten die zich over meerdere landen uitstrekken in twijfel worden getrokken. Voorbeelden van het laatste zijn de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank. Beide instituten hebben heel veel van hun geloofwaardigheid verloren het afgelopen jaar.
Wat heel erg zorgelijk is, dat ze ondanks dat, doorgaan met het grijpen van steeds meer macht zonder dat de daarvoor de benodigde autoriteit bezitten. Door hun hoogmoed hebben ze werkelijk iedere bestaande regel zoals die geld voor internationaal economisch management gebroken in een poging om een project in leven te houden dat zonder enige twijfel de Europese economieën richting afgrond duwt.
Dus, wat zijn de opties?
Historisch gezien is gebleken dat wanneer een ongekozen maffia de macht grijpt in de politieke arena, er eigenlijk maar twee opties beschikbaar blijven om dit op te lossen. De eerste is het houden van verkiezingen voor de burgers en de tweede is revolutie.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
