Ogenschijnlijk gaat het wel redelijk met de bankwereld in Europa. We zien in ieder geval geen grote koppen meer in onze nationale dagbladen over banken in ons land die hoognodig moeten worden gered.
Maar, geen nood onze rol als redder van banken in Europa zal hoogstwaarschijnlijk echt niet tot het verleden behoren.
We hebben nu de nieuwe Europese regels waarbij aandeelhouders, obligatiehouders en rekeninghouders opdraaien voor een bank die in de problemen terecht komt. Dat werkt misschien tot op een bepaalde hoogte, maar wanneer puntje echt bij paaltje komt, komen toch overheden weer om de hoek kijken.
We hebben de voortdurende saga met de Italiaanse banken, we hebben gezien hoe sommige lokale Duitse banken in de problemen zijn gekomen, Engelse banken die zeggen meer geld nodig te hebben en dat is er nu Portugal met de nodige problemen op bancair gebied.
Op 30 december 2015 kregen obligatiehouders van de Portugese Novo Banco het niet zo prettige nieuws dat hun obligaties van het ene op het andere moment zo goed als niets waard waren.
De Novo Banco was opgericht in Portugal als “goede bank” uit de restanten van de Banco Espirito Santo. Deze moest in augustus 2014 door de Portugese overheid door middel van een bail-out worden gered.
Het idee was dat met de verkoop van de nieuwe bank, de Novo Banco, de kosten van de bail-out terug verdiend konden worden. Echter, dit mislukte volkomen omdat potentiële Chinese kopers op het laatste moment afhaakten omdat ze erachter kwamen dat de bank toch wel heel veel NPL’s in de boeken had. Een NPL is een Non Performing Loan oftewel een lening die niet wordt terug betaald.
Dit alles betekent dat de bank in feite veel meer geld nodig heeft om hiervoor voorzieningen te treffen en de ECB gaf het dan in december dan ook opdracht om haar kapitaal met ten minste 1,4 miljard euro vers kapitaal te verhogen.
De bank loste dit op door ongeveer een maand later de eigenaren van 2 miljard euro aan obligaties te vertellen dat ze deze niet gingen betalen, waardoor ze op deze manier het gat konden dichten.
Nadat ze eind vorig jaar op die manier voor 2 miljard euro slachtoffers maken, komen ze nu weer met slecht nieuws.
De verkoop van de Novo Banco is nog steeds niet gelukt en men vreest nu dat er wellicht helemaal geen kopers gevonden zullen worden. Dit zou dan betekenen dat de bank geliquideerd zou moeten worden, waarbij uiteraard ook slachtoffers zullen vallen.
De bail-out van de originele bank in 2014 is grotendeels gefinancierd door andere banken die nu misschien hiervoor de rekening krijgen gepresenteerd. De bedragen waarover wordt gesproken variëren van 2,9 tot 3,9 miljard euro.
Dit hele drama hangt als een molensteen om de nek van de Portugese overheid, die daarnaast met nog meer probleembanken te kampen heeft. Ook de bank waarvan de staat al eigenaar is, de Caixa Geral de Depositos, de grootste bank van Portugal, heeft dringend geld nodig, hier praten we over een bedrag van ergens tussen de 2 en 5 miljard euro.
Waar de Portugese overheid op aanstuurt, net zoals de Italiaanse, is dat er een bail-out plan gemaakt wordt via de overheid, iets waar de EU fel op tegen is. Er vinden op dit moment onderhandelingen plaats tussen de Portugese overheid en de EU over deze situatie.
Volgens een rapport van de Engelse bank Barclays hebben de Portugese banken zeker een bedrag nodig van 7,5 miljard euro om deze “systeem crisis” onder controle te krijgen.
Dus, we hebben nu de situatie dat binnen een periode van enkele weken de Italiaanse banken plotseling 50 miljard euro nodig hebben, om mee te beginnen, en dat de Portugese nu ineens 7,5 miljard euro nodig hebben, om mee te beginnen.
Portugal bevindt zich sowieso al op gevaarlijk terrein want ze hebben ook al de EU in de nek vanwege begrotingstekorten waarvoor ze gestraft zouden kunnen worden. Barclays is ook van mening dat wanneer een bank als Novo Banco niet verkocht gaat worden, de schade uiteindelijk bij de overheid terecht gaat komen, omdat andere Portugese banken niet in staat zijn om dit op te vangen. En wanneer ze zeggen dat iets terecht komt bij de overheid, betekent dit dat het terecht komt bij de belastingbetaler.
Vroeger, in een ver verleden, toen lazen wij ook over problemen met banken in andere landen. Toen haalden wij onze schouders op en waren van mening dat die landen maar lekker hun eigen problemen moesten oplossen en gingen over tot de orde van de dag.
Tegenwoordig werkt dat niet meer zo, want tegenwoordig zijn de problemen van de Italiaanse en de Portugese banken onze problemen. Tegenwoordig krijgen wij ook de rekening gepresenteerd als er dingen verkeerd gaan in landen waar wij eigenlijk niets mee te maken hebben.
Wie heeft ooit het onzinnige plan voor een Europese Unie bedacht, maar veel belangrijker nog, hoe komen we hier zo snel mogelijk weer uit?
Want, de problemen die zich nu voordoen met de Italiaanse en Portugese banken zijn nog maar het topje van de ijsberg.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
