Is het nog zinvol om goede doelen te steunen?

Het is natuurlijk prachtig als mensen in dit land iets over hebben voor een ander. En heel vaak, wanneer ze iets willen doen, dan geven ze geld aan een goed doel.

Maar, de grote vraag die zich voordoet is of de bekende goede doelen nu wel de goede doelen zijn.

Heel veel mensen zullen geen prettig gevoel hebben als ze hun zuurverdiende geld in een collectebus stoppen of overmaken per bank naar een goed doel waarvan de directeur een bonus krijgt.

Of dat hun geld naar een goed doel gaat waar de directeur meer verdient dan een minister.

Beide situaties komen in ons land voor bij bepaalde goede doelen.

Bij KNGF Geleidehonden kreeg directeur Ellen Greve vorig jaar een ‘eenmalige bijzondere beloning’ van 18.500 euro, terwijl bonussen bij goede doelen zeer ongebruikelijk zijn. Bovendien was het basissalaris van Greve (131.500 euro) al hoger dan het maximum van de schaal I, waar het KNGF onder valt.

Naar het schijnt heeft directeur Greve besloten om haar bonus aan een goed doel te schenken. Waarbij we dus de situatie hebben dat een goed doel een bonus uitkeert aan een directeur die het vervolgens weer aan een goed doel geeft.

Je vraagt je dan af of dit ook gebeurd zou zijn wanneer er geen publiciteit rondom dit onderwerp zou zijn geweest.

Ook bij andere goede doelen zitten een aantal bestuurders die een salaris ontvangen wat hoger is dan de toegestane norm.

Bij het Prins Bernhard Cultuurfonds (Adriana Esmeijer, 157.879 euro), het Oranje Fonds (Ronald van der Giessen, 156.849 euro) en KWF Kankerbestrijding (Michel Rudolphie, 152 mille) verdiende de directeur vorig jaar meer dan de norm.

In een artikel in de Volkskrant wordt een hoogleraar aan het woord gelaten die het al heeft over de goededoelenbranche.

Volgens hoogleraar filantropie Theo Schuyt (VU) moet de goededoelenbranche beter communiceren. ‘Medici verdienen ontzettend veel, maar hebben hun zaak qua legitimatie, effectiviteit en vooral communicatie goed op orde. Bij de goede doelen moet ik als kritisch hoogleraar telkens weer antwoord geven op geijkte vragen over de strijkstok, de salarissen en of het geld wel goed terecht komt. Als dat jaar in jaar uit voortduurt, dan doe je het als sector behoorlijk slecht.’

Een andere instelling die veel aan goede doelen doet is de Postcode Loterij. Afgezien van het prijzengeld worden er ook miljoenen uitgekeerd aan goede doelen.

Eén van die goede doelen is de Clinton Foundation in Amerika, vernoemd en onder beheer van Bill en Hillary Clinton.

De Clinton Foundation wordt sinds 2005 gesteund door de Postcode Loterij. Sinds de start van de samenwerking ontving de organisatie 24,1 miljoen euro van de loterij.

Op zich prima, ware het niet dat er ontzettend veel kritiek is op diezelfde Clinton Foundation.

Iemand die een uitstekende reputatie heeft om bepaalde financiële zaken te onderzoeken is de Wall Street analist Charles Ortel. Hij heeft al vele onregelmatigheden blootgelegd en wordt door Engelse krant The Times één van de beste financiële analisten op de wereld omschreven.

Deze Charles Ortel heeft een onderzoek gedaan naar de Clinton Foundation en komt terug met een vernietigend oordeel. Ruim 15 maanden lang is Ortel bezig geweest en zegt dat er totaal niets klopt van wat Bill en Hillary Clinton zeggen te hebben ontvangen via de stichting en het werkelijke bedrag dat door de sponsoren/donoren wordt opgegeven. Kortom, volgens Ortel hebben we hier te maken met regelrechte fraude.

En zo verdwijnen er kapitalen van goedbedoelende burgers in allerlei zakken waarvoor die bijdragen niet bedoeld zijn. Een goed doel steunen is één ding, een vet salaris van een directeur sponsoren is een tweede.

Misschien hoog tijd om de goede doelen wat dichter bij huis te zoeken. Om iemand ergens (financieel) mee te helpen is echt geen directeur nodig met een jaarsalaris van meer dan 150.000 euro.