Mensen die een klein beetje de zilverprijs hebben gevolgd, weten dat de prijs in enkele dagen tijd is geklommen naar bijna 600 euro per kilo.
Even ter vergelijking, eind juni lag die prijs nog onder de 500 euro per kilo.
Met andere woorden, iemand die twee weken geleden zilver heeft gekocht, heeft in die periode al meer winst gemaakt dan je ooit zult verdienen op een spaarrekening.
De vraag is dan ook natuurlijk of de prijs van zilver nu weer gaat zakken of dat de stijging die als sinds het begin van het jaar gaande is, zich zal doorzetten.
Bij het begin van dit jaar lag de prijs op iets meer dan 400 euro per kilo, dus degenen die op dat moment al zilver bezaten zijn helemaal spekkoper.
De prijs is inmiddels weer iets gezakt, maar over het gehele jaar gerekend, praten we over een aanzienlijke prijsstijging.
Waaruit blijkt dat je met een investering in zilver heel goed geld kunt verdienen, de truc is natuurlijk om op het juiste moment te kopen en te verkopen.
Mensen die dat goed kunnen inschatten, zullen waarschijnlijk schatrijk zijn, dus aan voorspellingen gaan wij ons hier niet wagen. Wel kijkwn naar wat zaken die een rol kunnen spelen bij de prijs van zilver, maar dat is wat anders.
De logische gedachte is dan ook dat de prijsstijging van de afgelopen week voor een groot deel te maken met de Brexit situatie. Hoe meer onrust en onzekerheid, des te eerder zijn mensen geneigd om weg te hollen naar wat men noemt veilige beleggingen zoals goud en zilver.
Dus, nu het er inmiddels op lijkt dat er in de praktijk van een Brexit in ieder geval voorlopig weinig terecht zal komen, moet de zilverprijs weer gaan zakken. Beleggers gaan dan weer terug in aandelen en de prijs van edelmetalen wordt weer lager.
Er zijn echter ook mensen die zeggen dat de plotselinge stijging misschien ogenschijnlijk is veroorzaakt door de Brexit, maar dat dit in werkelijkheid niet zo is, want de werkelijke reden is de explosieve situatie bij de Italiaanse banken.
Niet alleen de Italiaanse banken, maar ook komen er meer en meer berichten over grote problemen bij de Deutsche Bank. De situatie van deze bank wordt vaak vergeleken met die van de Lehman Brothers, de bank die failliet ging in 2008 en waarmee in feite de gehele financiële crisis begon.
De reden dat men die vergelijking maakt is omdat wanneer je het koersverloop van de aandelen Lehman Brothers bekijkt in het jaar voor het faillissement, de curve van de aandeelprijs vrijwel identiek is aan het huidige koersverloop van de Deutsche Bank. Net voordat de Lehman Brothers onderuit ging, schoot de koers nog even omhoog omdat er geruchten gingen over een mogelijke overname. Daarom ging in Amerika gisteren het gezegde: “Kijk uit voor overname geruchten rondom de Deutsche Bank”.
Maar, de situatie betreffende de Deutsche Bank is op dit moment concreet niet veel meer dan een sterk zakkende prijs van aandelen en een hele serie geruchten.
De problemen bij de Italiaanse banken zijn echter veel meer dan geruchten, die zijn heel concreet.
Wat duidelijk is dat er in de achtergrond een grote angst heerst in Italië. En die angst is dat er op een gegeven moment een bankrun in het land zal ontstaan als bekend gaat worden dat de redding van de Italiaanse banken zal gaan op basis van de nieuwe Europese regels.
En die regels houden in dat rekeninghouders en houders van bankobligaties de klos zijn als gekozen gaat worden voor een bail-in. De Italiaanse overheid heeft al laten doorschemeren dat ze geen heil zien in een dergelijke bail-in, omdat ze dan een bankrun kunnen verwachten en wat er dan vervolgens gaat gebeuren weet niemand.
De premier wil dan ook een reddingsoperatie via de overheid, zodat de rekening- en obligatiehouders worden gespaard en de overheid niet te maken zal krijgen met een volledige bankrun.
Een bijkomend probleem is dat bijna 200 miljard euro aan bankobligaties in handen zijn van de “gewone man”. Een bekende uitdrukking daar is, dat iedere grootmoeder bankobligaties bezit. Al deze grootmoeders zouden volgens de Europese regels moeten meebetalen aan de redding van hun bank, omdat ze worden beschouwd als mede eigenaar en dan hun leven lang bij elkaar gespaarde geld waarschijnlijk in één klap kwijt raken.
Ongeacht welke oplossing de Italianen uiteindelijk ook kiezen en of Europa uiteindelijk wel of niet zal instemmen met een uitzondering van de regels voor deze redding zoals de Italianen graag willen, het is het topje van de ijsberg.
Want ook met deze reddingsronde is het volledig failliete Italiaanse banksysteem niet gered. Na de huidige banken zullen er meer volgen en dan nog meer. We praten hier wel over een economie die op nummer acht staat op de wereldranglijst.
Wanneer je alle bovenstaande factoren op een rij zet, dan zou je zeggen dat zilver pas aan het begin staat van een enorme klim omhoog.
Gebeurt er totaal niets met die Italiaanse banken en weet de overheid, al dan niet in samenwerking met Europa, de rust te bewaren en een goed werkbaar plan te maken voor de banken in het land, waarbij de inwoners niet de dupe worden, dan zal zilverprijs voorlopig waarschijnlijk rond hetzelfde niveau blijven of zelfs weer wat gaan dalen.
Hebben beleggers geen enkel vertrouwen in wat er gebeurt met de banken in Italië en ook eventueel in andere landen, dan ziet de toekomst voor zilver er heel erg rooskleurig uit.
