De hele wereld houdt deze week de ogen gericht op Engeland omdat daar op 23 juni een belangrijk referendum wordt gehouden. Een referendum dat eigenlijk voor eens en voor altijd zal besluiten of Engeland nu wel of niet bij de Europese Unie blijft.
De gevestigde orde met voorop premier Cameron doet haar uiterste best om de bevolking er toch maar vooral van te overtuigen om binnen de EU te blijven.
Maar, ongeacht de uitslag op 23 juni zijn de problemen die zullen volgen enorm en hebben weinig te maken met wel of geen Brexit.
Want, de onmiddellijke problemen hebben alles te maken met de financiële sector. Als gevolg van de geweldige onbalans tussen sparen en uitgaven kunnen veel van de belangrijkste Europese landen financieel niet op eigen benen staan.
Dat is de mening van Alisdair Macleod van Goldmoney.com en hij gaat verder met:
Er zijn enorme bedragen van Duitse spaarders uitgeleend aan overheden en bedrijven in Frankrijk, Italië, Spanje, Portugal en Griekenland. Geen van deze landen is in staat om de Duitse spaarders terug te betalen en ze kunnen ook niet hun schulden eeuwig voor zich uit blijven schuiven.
Daarnaast lopen de schulden van de privé sector die niet worden terug betaald enorm op. In Italië bedraagt het percentage van leningen die niet worden afbetaald 20 procent van haar BBP.
Er tussen deze onbalans van sparen en uitgaven hangen de normale banken. Gezien de enorme omvang van de problemen zijn deze niet met een paar pleisters weg te werken, maar praten we over structurele problemen.
Sinds het omvallen van de Lehman Brothers in 2008 hebben de Europese banken geworsteld om te overleven. Dit alles wordt gereflecteerd in de slechte waardering van hun aandelen, iets dat je ziet bij zo goed als alle grote banken.
Wanneer je even kijkt naar de aandelen van drie grote banken, UniCredit, Credit Suisse en Deutsche Bank, dan zie je dat de waarde van hun aandelen in de periode is gehalveerd.
We hebben al eerder dit jaar in februari al een enorme dip gezien in aandelen in het algemeen en in bankaandelen in het bijzonder. Wat echt zorgelijk is, is dat de laagste in stand uit februari nu worden gebroken doordat bankaandelen onder die laagste waarden zakken.
Analisten bij de grote Amerikaanse bank Stanley Morgan maken zich zorgen. Volgens een recent artikel dat door Reuters werd gepubliceerd denken zij dat UniCredit en Deutsche Bank moeite zullen hebben om op de korte termijn aan hun betalingsverplichtingen te voldoen.
En dan gaat het in dit geval om zogenaamde Cocos.
Een coco (contingent convertible bond) is in de financiële wereld een tussenvorm tussen een langlopende achtergestelde lening en een aandeel, die verwant is aan de al langer bestaande converteerbare obligatie, en die wordt uitgegeven door banken met een vast relatief hoog rentepercentage. Als de bank door van tevoren duidelijk aangegeven vermogenslimieten zakt, de zogenaamde trigger, dan wordt de obligatie omgezet in aandelen, of volgens van tevoren gemaakte afspraken geheel of gedeeltelijk afgeschreven.
Kritiek op de coco is wel dat als het bepaalde trigger-minimum niveau wordt bereikt en de obligatie ophoudt te bestaan of wordt afgeboekt, dit tevens een alarmsignaal in de markt kan zijn dat de bank aan het omvallen is.
Niet alleen de cocos van UniCredit en Deutsche Bank lopen gevaar volgens Stanley Morgan, maar ook die van Credit Agricole, BNP Paribas en Credit Suisse.
Er is nog een teken aan de wand dat er hommeles is in het bankwezen. En dat is de enorme kapitaalvlucht die op dit moment plaats vindt. Beleggers vluchten weg in “veilige” beleggingen zoals staatsobligaties en vinden het helemaal niet erg dat ze te maken krijgen met een negatieve rente en dus iets moeten betalen om op deze manier hun geld te parkeren.
De vraag naar obligaties is nu zo groot dat nu ook al sommige bedrijfsobligaties een negatieve rente bieden. We praten dan volgens insiders alleen bij die bedrijfsobligaties over een bedrag van 400 miljard euro.
De normale analisten wijten dit aan de angst voor een Brexit, maar wanneer we kijken naar de financiële conditie van de Europese banken, dan zien we een ander verhaal.
Wat er in feite gaande is, is dat er een soort grote moderne variatie van een bankrun plaats vindt. Dit keer niet door mensen die in lange rijen voor pinautomaten staan, maar bijvoorbeeld pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen die steeds meer cash weghalen bij de banken en dit omzetten in “veilige” obligaties. De reden dat ze dit doen is omdat ze zich zorgen maken en geen grote bedragen op bankrekeningen willen laten staan.
Nu kan Mario Draghi beloven wat hij wil en zeggen dat hij doet wat er dan ook nodig is, maar feit is dat de Eurozone op dit moment een gevaarlijke plek is voor spaargeld en beleggingen.
Wat dan ook de uitslag wordt van het Engelse referendum, het lijkt erop dat niets een zich ontwikkelende systeemcrisis in Europa kan tegenhouden.
Wanneer er een Brexit plaats vindt, dan kan die worden gebruikt als excuus. Maar een Brexit zal komen en we zullen het weer vergeten, maar het ineenstorten van een aantal Europese banken zullen wij niet vergeten, ongeacht wat er op 23 juni gebeurt.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
