Er gebeurt veel, heel veel op dit moment. Er gebeurt meer dan alleen wel of niet een Brexit. Waar het op lijkt is dat er een soort revolutie is begonnen die op steeds meer manieren en op steeds meer plaatsen zichtbaar wordt.
Volgens de polls is Engeland in twee kampen verdeeld, waarbij de ene helft voor blijven is en de andere helft wil vertrekken.
Volgens de diverse onderzoeksbureaus die de polls samen stellen zijn de Brexit voorstanders vaker mensen met een niet afgemaakte middelbare schoolopleiding, ouder dan 60 en behoren ze grotendeels bij de zogenaamde “blue collar workers”, wat wij zouden noemen de arbeidersklasse.
En de reden dat een groot deel van deze groep stemt voor een Brexit is soms niet eens dat ze zo nodig Europa willen verlaten, maar wel willen protesteren tegen de gevestigde orde.
Een vergelijkbaar iets doet zich voor in Amerika, waar Donald Trump supporters ongeveer hetzelfde demografische profiel hebben dan de Brexit voorstanders.
Het gaat om iets veel groters, een soort populistische opstand tegen de gevestigde orde.
Het is het wantrouwen van de gewone bevolking die voelt dat ze alsmaar worden voorgelogen, dat zij worden opgesloten voor het stelen van een rolletje drop, terwijl bankiers miljarden dollars of euro’s kunnen verduisteren en daarmee iedere keer weer gewoon weg komen.
Waar we, misschien door alle commotie of bewust, weinig van horen zijn de massale opstanden in Frankrijk. Sommige delen van Parijs leken volgens ooggetuigen wel oorlogsgebieden, maar onze nationale staatszenders waren in geen velden of wegen te bekennen om hier verslag van te doen.
De afgelopen week zijn daar volgens sommige bronnen meer dan een miljoen betogers de straat op gegaan.
Protesten die zo langzamerhand beginnen te lijken op een variant van de Franse Revolutie.
Formeel zijn al die betogingen gericht tegen de nieuwe arbeidswet, maar ook hier is er waarschijnlijk sprake van iets dat verder gaat dan alleen het protest tegen een nieuwe wet, hoe onrechtvaardig ook in de ogen van de demonstranten.
Het is een opstand, net zoals de Brexit in Engeland en de steun van Donald Trump, tegen de gevestigde orde.
En dat is misschien nog wel de grootste zorg voor de machthebbers als het Bexit referendum tenminste nog gewoon doorgaat op 23 juni.
Want, als namelijk de bevolking ondanks alles toch stemt voor een Brexit in een politiek stabiel land als Engeland, dan zullen de financiële markten, overheden en bedrijven ruw wakker geschud worden.
Als een volksopstand dat soort resultaat in Engeland kan bewerkstelligen, dan kan het ook zeker in andere landen.
Niet alleen bestaat het gevaar dat men op de financiële markten in paniek zal raken, waardoor deze naar een ongekend dieptepunt kunnen kelderen, maar ook is er een enorm besmettingsgevaar. Het gevaar dat het succes van de volksopstand in Engeland zal overslaan naar andere landen.
Gelukkig heeft Mario Draghi al laten weten alles onder controle te hebben en dat hij weet waar de knop zit om nog wat meer geld bij te drukken.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
