Eén van kenmerken van ons huidige financiële systeem is de zogenaamde onafhankelijkheid van de Europese Centrale Bank, de ECB. Wanneer je dan vraagt waar centrale banken onafhankelijk van zijn, dan krijg je als antwoord: overheden.
De ECB is wel het ultieme kenmerk van een dergelijke onafhankelijke centrale bank. Het wordt niet ondersteund door een bepaalde overheid en door haar doelstellingen is het haar ook expliciet verboden om bepaalde overheden te steunen.
En toch is de ECB, volgens de voormalige Griekse Minister van Financiën Yanis Farouvakis, de minst onafhankelijke centrale bank in de ontwikkelde wereld.
Hij gaat verder met te stellen dat het grootste probleem van de ECB is, dat ze geen overheden in nood mogen helpen. De ECB mag dan ook geen fondsen verstrekken aan nationale overheden omdat dit moet gebeuren door de normale banken. Dus, met andere woorden, de ECB is opgericht op basis van regels waarbij het niet is toegestaan om als laatste redmiddel geld te lenen aan nationale overheden in nood.
Volgens Varoufakis werd heel duidelijk dat dit de achilleshiel is van het systeem, toen in 2010 Griekenland in de problemen kwam. Toen kreeg het land van de Duitse en Franse overheden geen toestemming om in gebreke te blijven met betalen van Griekse schulden aan Franse en Duitse banken.
De allereerste “bailout” van Griekenland werd dan ook gebruikt om te zorgen dat de Franse en Duitse banken buiten schot bleven en geen verder gevaar liepen.
Het was dan ook op dit moment dat het volgens Varoufakis duidelijk werd dat de ECB allesbehalve onafhankelijk was. Want, vanaf 2010 hadden ze nooit onderpand mogen accepteren voor leningen van een land als Griekenland. Ze zouden de aangeboden obligaties en dergelijke voor meer dan 50 miljard euro geweigerd moeten hebben volgens haar eigen regels om failliete overheden in nood te ondersteunen.
Natuurlijk zou dat op dat moment het einde hebben betekent voor de Griekse banken en had het land de eurozone moeten verlaten. Dit, omdat dan de Griekse overheid gedwongen zou zijn om haar eigen geld uit te geven. Een andere oplossing zou zijn geweest de herstructurering van de Griekse schuld, waardoor Griekenland niet langer failliet geweest zou zijn en weer in staat zou zijn geweest om aan haar verplichtingen te voldoen.
Het Europese politieke establishment heeft geen van beide opties gekozen. Ze heeft er voor gekozen om de failliete situatie van Griekenland te laten voortduren door het blijven verstrekken van nieuwe leningen.
Doordat de ECB aan deze charade blijft meewerken, zoals geëist door de Griekse schuldeisers, heeft het iedere claim op onafhankelijkheid verloren.
Om de Griekse banken open te kunnen houden en het onderpand te accepteren van de Griekse overheid, is de ECB verplicht om de Griekse schuld een uitzonderingspositie toe te kennen die in strijd is met haar eigen regels. Hierdoor blijft de strop stevig om de nek van de Griekse overheid zitten.
Het zijn dus in feite de politici, en dan vooral Duitsland, die de ECB opdragen om de liquiditeit richting een compleet banksysteem af te sluiten. De ECB kan alle onafhankelijkheid claimen die het wil, het zijn de Europese overheden de bepalen wat de ECB wel of niet doet.
Wat Varoufakis zegt is heel interessant. Toen hij in de Griekse regering zat, hielden ze vijf maanden lang stand tegen eisen voor verdere bezuinigingen in Griekenland. Pas toen de geldkraan richting Griekse banken volledig werd dicht gedraaid en de Griekse banken gedwongen de deuren moesten sluiten, gaf de Griekse regering eindelijk toe. Zoals bekend kon Varoufakis dit niet accepteren en stapte hij op.
Toen de Griekse regering bakzeil haalde en meer hervormingen en nog meer bezuinigingen beloofde ging de geldkraan richting Griekenland weer open.
De eindconclusie van Varoufakis is dan ook, dan het complete onzin is dat de ECB onafhankelijk is, maar dat het gewoon handelt in opdracht van de Griekse schuldeisers (Merkel).
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
