Klaarblijkelijk werd afgelopen weekend in België prinses Astrid beroofd door twee boeven op een motor of een scooter. De dieven kwamen onverwacht naast haar staan, terwijl ze stil stond, sloegen een raam in en grepen de Koninklijke handtas, waarin meer dan 2.000 euro zat.
Dit verhaal doet ook in Amerika de ronde en wordt gebruikt door Simon Black van Sovereign Man voor een leuke vergelijking.
Hij zegt dat het ongetwijfeld een nare ervaring was voor de prinses, want dat is het voor iedereen die iets dergelijks overkomt.
Toen hij dat verhaal las, deed hij wat meer onderzoek en ontdekte tot zijn verbazing dat de Belgische koninklijke familie jaarlijks een bedrag krijgt van meer dan 10 miljoen euro. Een bedrag dat hij hoog vindt voor een land met slechts 11 miljoen inwoners. Ook de beroofde prinses Astrid krijgt als zuster van de koning een jaarlijks bedrag van 300.000 euro en de voormalige koning een bedrag van bijna een miljoen euro als pensioen.
Dus, zegt Simon is het nogal logisch dat je in België een hoop belasting betaalt, want dit geld moet toch ergens vandaan komen. Al met al neemt de Belgische overheid ongeveer 45 procent van de totale omzet van het land (BBP) in beslag als belasting. Voor Amerikaanse begrippen is dit ontzettend hoog, hoewel er ook Europese landen zijn waar dit percentage nog hoger ligt zoals Frankrijk en Denemarken.
Hij maakt dan ook de vergelijking dat hetgeen prinses Astrid is overkomen met de boeven niet zoveel anders is dan een overheid die meer dan 50 procent van je inkomen steelt.
Beide gebeurtenissen gebeuren onder dwang. En bij beiden loop je een groot risico als je weigert te betalen.
Bij de beroving gebeurt het maar zelden meer dan één keer in je leven. Met een overheid gebeurt het iedere dag. Iedere keer wanneer je geld uitgeeft. Iedere keer als je geld verdient. Iedere keer als je geld investeert. Iedere keer pakt de overheid haar deel.
De hele filosofie achter inkomstenbelasting is dat “jouw geld” niet van jou is, maar van hen.
Zij hebben het recht om zoveel geld te nemen als ze willen van wat jij hebt verdiend, waarna jij blijft zitten met wat zij besluiten dat je mag over houden.
Het erge is nog dat het vaak veel beter gaat met landen waar niet een dergelijk zwaar belasting regime heerst.
In België is bijvoorbeeld de winst of vennootschapsbelasting al met al met bijkomende crisisbelasting bijna 40 procent, terwijl het in Ierland niet hoger is dan 12,5 procent en in sommige gevallen zelfs slechts 6,25 procent. In Estland is het zelfs 0 procent en zij slagen er als land in om ieder jaar geld over te houden.
Dit soort belastingtarieven zorgt ervoor dat er investeringen worden aangetrokken en daarmee banen van grote multinationals. Dus, overheden zoals die van Ierland nemen minder van een steeds groter wordende bedrijfskoek, terwijl landen als België en Frankrijk steeds meer nemen van een steeds kleiner wordende bedrijfskoek.
Het is natuurlijk geen hogere wiskunde om te kunnen bepalen dat wanneer je als land aantrekkelijke voorwaarden schept dit investeringen zal aantrekken, dat de economie zal groeien en dat iedereen daarbij gebaat is.
Maar, ondanks het feit dat dit een heel eenvoudige logische gevolgtrekking is, willen veel failliete landen daar toch niet aan. Zij doen precies het tegenovergestelde en zorgen daardoor voor het verdwijnen van en hun productieve burgers en de bedrijven.
En dan krijgen we de Europese Commissie die de details bekend heeft gemaakt voor een Europese belastingrichtlijn dat een belastingsysteem moet creëren voor geheel Europa met daarbij een volkomen nieuw Belasting identificatienummer voor alle burgers van Europa.
Het plan wil de belastingen door geheel Europa gelijk wil trekken en dat betekent omhoog als een lidstaat, zoals bijvoorbeeld Ierland, niet genoeg belasting heft.
Volgens het voorstel “verstoren” landen zoals Estland en Ierland de concurrentie door het hanteren van lage belastingtarieven. Het is volgens deze commissie niet eerlijk dat landen zoals Frankrijk en België moeten concurreren met landen zoals Estland en Ierland die een lage belasting kennen.
Dus, in plaats dat de failliete landen een schop onder hun achterste krijgen met het dringende verzoek om eindelijk eens orde op zaken te stellen, wordt het plan opgevat om dan maar ieder land binnen de Europese Unie onaantrekkelijk te maken voor bedrijven.
Heel slim bedacht.
Het krankzinnige voorstel gaat zelfs zover dat wanneer er bedrijven zijn die meer dan genoeg hebben van dit feodale systeem en weg willen uit Europa, ze een vertrekbelasting moeten betalen.
