Centrale bankiers moeten de complete en totale mislukking van hun beleid accepteren als wij als wereld vooruitgang willen boeken. Centrale bankiers verkeren in de ontkenningsfase zoals die door de auteur Kubler-Ross worden beschreven als de fases die bij een verlies door sterven horen: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en accepteren.
Dat zijn de woorden van de bekende financieel auteur en journalist Charles Hugh Smith.
Hij gaat verder:
Centrale bankiers verkeren in de ontkenning dat hun biljoenen dollars, euros, yen en yuans een complete en totale mislukking zijn geweest om het door hen gewenste resultaat te bereiken: “Organische” (dat wil zeggen niet gemanipuleerd door centrale banken/staten) vergroting van de productiviteit, investeringen en inkomens voor gezinnen.
Niet alleen gaan de centrale bankiers door met het volhouden van hun “gratis geld voor banken” dat langzaam naar beneden zal druppelen tot het de massa bereikt, maar ze zijn ook nog eens boos omdat de massa dat niet gelooft.
Centrale bankiers nemen het nu de massa kwalijk dat ze vast blijven houden aan hun psychologische staat van ongeloof in de almacht van de centrale bankiers en hun beleid.
De centrale bankiers zijn woedend vanwege de psychologische houding van gezinnen die zij bestempelen als de oorzaak van de huidige economische zwakte in de wereld. Als de mensen alleen maar zouden willen geloven dat alles fantastisch was, dan zouden ze geld lenen en kapitalen aan geld uitgeven en kan het schip onder volle stoom weer uitvaren.
Zeven jaar lang zijn de centrale bankiers bezig geweest met het construeren van “signalen” die een euforisch psychologisch effect hadden moeten veroorzaken die hadden geleid tot lenen en meer uitgeven.
De aandelenbeurs is gestegen tot recordhoogte, heeft de domme massa het nog steeds niet door? Pakken ze nog steeds niet het “signaal” niet op waardoor ze naar buiten gaan en meer geld lenen om de banken rijk te maken.
De woede van de centrale bankiers is niet gericht naar de oorzaak van het falen van het monetaire beleid, hetgeen ze zelf zijn, maar tegen de massa wiens bullshit detectors registeren dat die “signalen” gemanipuleerd zijn en daarom waardeloos zijn.
Dit alles maakt de bankiers woest, omdat dit niet had moeten gebeuren.
De Keniaanse trukendoos had moeten werken. De valse perceptie van stijgende aandelenkoersen betekent dat de economie gezond en groeiend is. Dit had de werkelijkheid moeten verdringen van: de economie is ziek, afhankelijk van de gevaarlijke drugs van schuld en speculeren.
De volgende stap is onderhandeling. De centrale bankiers knielen voor hun valse Goden en bidden dat wanneer ze zullen beginnen met helikopter geld, deze Goden asjeblieft willen zorgen dat er weer “groei” komt. Ze hopen dan, dat wanneer ze “goede centrale bankiers” zijn de Goden de onherroepelijke vernietiging van hun keizerrijken van schuld nog iets willen uitstellen.
Er vertonen zich nu ook tekenen van depressie bij centrale bankiers. Het falen van hun beleid begint langzaam in te zinken en de bankiers beginnen in elkaar te zakken onder het besef van die depressieve werkelijkheid. Ze kijken somber, bevriezen voor de microfoon en hebben de “wat er ook voor nodig is” mantra laten varen omdat ze beseffen dat nog weer een ronde van gratis geld voor de banken en gemanipuleerde markten de problemen alleen nog maar erger zullen maken en wat ook hun laatste beetje geloofwaardigheid zal doen wegsmelten.
Alleen, wanneer de centrale bankiers de volledige en totale mislukking van hun beleid toegeven en de werkelijkheid accepteren dat hun beleid ervoor heeft gezorgd dat er nog een grotere inkomensongelijkheid is ontstaan en dat de wereldeconomie kreupel loopt door de vele schulden, speculatie en manipulatie, kunnen we eindelijk vooruit.
Tot die tijd zitten we met een door de centrale bankiers gecreëerde wereld: Een wereld van enkelen die steeds rijker worden, een steeds grotere ongelijkheid in inkomens, een permanent manipuleren van de markten als de manier om een vals beeld te scheppen en van speculatieve schuld/hefboom zeepbellen die met een enorme klap zullen barsten. Met een kracht die slechts weinigen zullen verwachten of begrijpen.
