Wanneer je volkomen schuldenvrij door het leven gaat, dan is er eigenlijk niemand die jou kan verplichten om bepaalde dingen te doen. Schuldenvrij betekent in feite in ieder opzicht vrij.
Als je geen schulden hebt, dan heb je ook geen druk dat je je iedere maand in allerlei bochten moet gaan wringen om de schuldeisers weer voor een maand op afstand te houden.
Of het nu onderdeel vormt van een groter plan om de mensheid gevangen te houden in schulden of niet, feit is dat bedrijven zoals credit card verstrekkers er alles aan doen om zoveel mogelijk mensen op te zadelen met schuld.
Onlangs is de nieuwe marketing campagne van Visa uitgelekt, waaruit blijkt dat zij zich bijna volledig zullen richten op de jonge generatie in Amerika.
Ondanks dat er wereldwijd sprake is van een trend richting negatieve rente en je nauwelijks nog een rentevergoeding krijgt op je spaarsaldo bij de bank, ligt dat bij de credit cards toch wel even iets anders.
Het volgende staat te lezen op de website van de ANWB in verband met hun credit card:
De effectieve debetrente, de rente die je moet betalen over een negatief saldo als je gebruikt maakt van de Gespreid Betalen Faciliteit, is op 1 januari 2015 verlaagd. De debetrente bedraagt 14% op jaarbasis.
Door jonge mensen richting credit cards te drijven zoals Visa dat nu van plan is, gekoppeld aan bovenstaande rentepercentages, betekent dat jonge mensen vast komen te zitten in een val waar ze bijna niet meer uit komen.
Of de mensen in onze contreien slimmer zijn dan hun soortgenoten in Amerika is niet duidelijk, maar wat wel duidelijk is dat men daar niets heeft geleerd van de financiële crisis.
Even ter vergelijking: Er worden daar nu door Wall Street meer credit cards uitgegeven dan dat ze dat deden in 2008 en ze geven nu zelfs 90 procent meer credit cards dan in 2009.
Op het gebied van autoleningen maken ze het daar nog veel bonter. De autobedrijven met hun financieringsdivisie die worden aangestuurd door Wall Street hebben zo ongeveer aan iedere Amerikaan een nieuwe auto “verkocht” ter waarde van 40.000 Dollar, met een lening uitgespreid over een periode van 7 jaar met “aantrekkelijke” lage maandtermijnen en 0 procent rente.
In de praktijk betekent dit dat er tientallen miljoenen domme Amerikanen rondrijden in auto’s die minder waard zijn dat het bedrag dat ze nog zijn verschuldigd. Ze noemen dit onderwater auto’s.
Maar, het wordt nog veel erger.
Want, de buurman rijdt niet langer dan drie jaar rond in zijn nieuwe auto, voordat deze vervangen moet worden door het allernieuwste model en als de buurman dat kan….
Dus wordt “de oude” onderwater auto ingeruild, wordt er een nieuwe “aantrekkelijke” financiering geleverd en staat de auto op het moment dat ze de showroom uitrijden al onder water.
Aangezien bijna iedereen kwalificeert voor een dergelijke zogenaamde subprime lening, groeit het aantal wanbetalers uiteraard ook schrikbarend.
Dit is de manier waarop de Federal Reserve en de banken op Wall Street menen de Amerikaanse economie te moeten stimuleren.
Niet zo vreemd dus, dat steeds meer mensen de situatie van nu vergelijken met die van 2008.
Het wachten is alleen op wanneer de zeepbel wederom klapt.
En, hoewel mensen aan deze kant van de oceaan over het algemeen wat voorzichtiger zijn met het aangaan van verplichtingen zoals credit cards en autofinancieringen, zullen ook zij, net als wij allemaal trouwens, ook weer slachtoffer worden.
Net zoals in 2008, want wij zijn tenslotte onderdeel van de “global economy” niet waar?
De helaas te vroeg overleden George Carlin zei ooit:
“Bedenk hoe dom de doorsnee mens is en besef dan dat de helft daarvan nog dommer is dan dat”.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
