Volgend jaar gaan mensen die kinderen onderbrengen bij de kinderopvang er in de meeste gevallen aardig op vooruit omdat de overheid 200 miljoen euro beschikbaar stelt om dit te subsidiëren.
In sommige gevallen schijnt dit zelfs op te kunnen lopen tot bijna duizend euro per jaar.
Volgens een door de Telegraaf gehouden onderzoek vindt het overgrote merendeel van de bevolking dat mensen er zelf voor kiezen om kinderen te hebben en dat ze er dan ook maar zelf voor moeten zorgen. En dat zeker in die gevallen waarbij er sprake is van een goed inkomen.
Dat percentage is niet gering, bijna driekwart van de ondervraagde mensen vindt die extra toeslag onzin. Men kan zich er nog iets bij voorstellen dat mensen met een laag inkomen een gedeelte van de kosten krijgen vergoed, maar zeker niet dat de veelverdieners extra worden gesteund.
We hebben een situatie waarbij het kabinet altijd loopt te klagen dat er nergens geld voor is en dat overal op moet worden bezuinigd. We hebben een leger dat eigenlijk geen leger meer is door het geldgebrek en we hebben de ouderen die zo ongeveer standaard ieder jaar moeten inleveren.
We hebben bejaarden die weer zelfstandig thuis moeten gaan wonen omdat er geen geld is voor de bejaarden- en verzorgingshuizen, maar we hebben wel 200 miljoen euro over voor iets waar klaarblijkelijk niemand op zit te wachten.
Dus, waarom doet de overheid dit? Waarom besteden ze het geld niet aan dingen die ook de meerderheid van de bevolking graag verbeterd zou willen zien?
Het schijnt toch voor een deel te maken te hebben met het Scandinavische model, want zo zegt iemand uit het onderzoek van de Telegraaf het volgende:
Anderen stellen dat wij in Nederland ’dramatisch’ achterlopen op bijvoorbeeld Scandinavische landen. „Hier willen ze graag meer vrouwen aan de top, maar we worden al bij stap één tegengehouden: slechte opvang.” Belachelijk hoeveel ouders hier moeten betalen, merken sommigen op.
De vraag is natuurlijk of wij hier echt zitten te wachten op dat Scandinavische model, waar alles tot in het extreme wordt gelijk getrokken tussen mannen en vrouwen.
Zo zijn er nu al kleuterscholen in Zweden waar men weigert om de woorden hem of haar te gebruiken. Ze worden “vrienden” genoemd of aangesproken met hun naam en als het niet anders kan gebruiken ze een nieuw woord dat ze uit het Fins hebben geleend, “hen”. Dit is een woord dat voor alles gebruikt wordt zonder onderscheid van de verschillende seksen.
Ook de boeken zijn aangepast. Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen zijn verdwenen en vervangen door een boek dat gaat over twee giraffen die een verlaten krokodillenbaby aantreffen en deze adopteren.
Vorig jaar ging het in Zweden zelfs al zover dat een stel besloot om het geslacht van hun kind dat ze “Pop” hadden genoemd geheim te houden voor de buitenwereld. Alleen de naaste familieleden wisten of het een jongen of een meisje was.
En nu is er opnieuw ophef ontstaan in Zweden over één van de meest populaire schrijvers van kinderboeken, Jan Lööf. Zo schreef hij ooit het kinderboek: Grootvader is een piraat.
Dit boek dat origineel in 1966 werd geschreven is nog steeds razend populair, is ook vertaald in talloze vreemde talen, maar zal wel binnenkort verdwijnen. Lööf kreeg onlangs bericht van zijn uitgever dat het boek niet zal worden herdrukt omdat de afbeeldingen en de beschrijvingen van de slechte piraat Omar en zijn handlanger Abdullah aanstootgevend kunnen zijn voor de stortvloed van nieuwe Zweedse burgers.
Ongetwijfeld zal de meerderheid van de nuchtere bevolking echt niet zo ver willen doorslaan zoals ze dat in Zweden doen. Net zo min als diezelfde nuchtere bevolking van mening is dat een overheid geen onnodige dingen moet betalen omdat het zo graag een bepaalde soort maatschappij wil creëren.
Wat wij nodig hebben is een regering die luistert naar de wensen van het volk, want dat is iets dat vandaag de dag volkomen lijkt te ontbreken.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
