Na de publicatie van de Panama Papers was het land te klein en schreeuwde bijna iedere politicus moord en brand. Dit stelen van belastinggeld gaat ten koste van kwetsbaren in de maatschappij en moet onmiddellijk worden aangepakt.
Er zijn nu via Wikidata gegevens boven water gekomen waarbij de belastingontduikers die voorkomen in de Panama Papers zijn ingedeeld naar beroepsgroep.
Waar je boven aan een beroepsgroep zou verwachten zoals zakenman, drugscrimineel of iets van dien aard is er één beroepsgroep die er met kop en schouders boven uit steekt en dat is die van politicus.
Waarmee we dan terecht komen in een volkomen hypocriete situatie, waarbij degenen die deze activiteit het hardst veroordelen, zelf de belangrijkste daders zijn.
Door het bovenstaande kan je dan stellen dat veel politici onbetrouwbaar, hypocriet en corrupt zijn. Dat deze mensen hun persoonlijke welzijn ver stellen voor de verheven doelstellingen zoals ze die vooral in verkiezingstijd weer weten te verkopen.
Dat veel politici tegenwoordig niets anders zijn dan carrièrejagers die meestal beginnen in de gemeenteraad, vervolgens proberen in de Tweede Kamer terecht te komen, daarna in Brussel om hun werkzame leven af te sluiten met een prachtig commissariaat of iets dergelijks.
Hoeveel politici zijn er tegenwoordig nog die doen wat ze doen uit bezieling en hart voor hun medemens? Ze zullen er ongetwijfeld zijn, maar de kans dat zij op plekken terecht zullen komen waar ze echt een verschil kunnen maken is klein.
En dat alles is waarschijnlijk nog veel erger dan de ruim 8.000 miljard Dollar die werkeloos staat geparkeerd op offshore bankrekeningen.
We hebben hier te maken met een dubbel probleem.
Aan de ene kant hebben we politici die volkomen corrupt zijn en hun eigenbelang dienen en daarnaast hebben we nog de weerstand in het algemeen tegen het betalen van belastingen.
Een bekend gezegde is dat iedereen zoveel mogelijk wil van een staat, maar zo weinig mogelijk wil bijdragen.
Dat is trouwens niets nieuws, want zelfs in de tijd van de Romeinen rebelleerden de opstandige provincies al tegen Rome vanwege de opgelegde belastingen en ook de Franse revolutie begon als een opstand tegen belastingen.
En ook tegenwoordig, wanneer die belastingdruk te hoog wordt voor de veelverdieners, dan worden er wegen gezocht om aan betaling te ontkomen.
Nu zijn we in een situatie terecht gekomen waarin alle overheden gezamenlijk de belastingontduiking als een wereldprobleem willen aanpakken, terwijl de mensen die dat dan moeten organiseren, zelf de grootste boosdoeners blijken te zijn.
Het invoeren van een wereldwijde belastingpolitie zal uiteraard ook geen oplossing zijn, want zij die nu belasting ontduiken en ontwijken zullen dat blijven doen.
Dit probleem zal ook niet opgelost kunnen worden door economen, omdat het geen kwestie is van rekensommetjes of formules, maar het heeft alles te maken met een mentaliteitskwestie.
Wat er nodig is om positieve veranderingen tot stand te kunnen brengen zijn politici die doen wat zij doen vanuit een roeping en liefde voor de mensheid. Politici of leiders die het volk het gevoel geven van eenheid en saamhorigheid om gezamenlijk alle voorkomende problemen te tackelen.
Wanneer dat eenmaal gebeurt, dan zullen mensen maar al te bereid zijn om ook hun steentje financieel bij te dragen. Graag zelfs, want ze hebben dan het gevoel dat ze met zijn allen onderweg zijn naar een mooie toekomst.
De werkelijkheid is echter dat we de komende maanden weer getrakteerd zullen worden op professionele verkiezingsretoriek van mensen die maar één belang hebben en dat is hun eigen belang.
Die het allemaal weer fantastisch weten te vertellen, want als je op hen stemt, dan….
Volgend jaar zijn er Tweede Kamer verkiezingen en wie weet komt er nog net op tijd een charismatische man of vrouw tevoorschijn die een echte eenheid kan creëren en ervoor kan zorgen dat wij als burgers ons weer echt betrokken voelen bij de politiek en die ons het gevoel geven dat een volksvertegenwoordiger weer het volk vertegenwoordigt.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
