Zolang de wereldhandel voorspoedig verloopt is iedereen blij, maar zodra deze wat stroever gaat verlopen dan wordt het opeens “vrouwen en kinderen eerst”.
Het is iets dat veel vaker voorkomt in onze menselijke geschiedenis. Het is een patroon wat zich herhaalt en waarvan de uitkomst vrij voorspelbaar is.
Wanneer de zaken minder gaan, dan zie je de eerste tekenen van handelsoorlogen verschijnen. Het vechten om een steeds kleiner wordende stuk koek, waarbij de eigen belangen voorop worden gesteld. Handelsoorlogen resulteren dan ook vaak in echte oorlogen.
Niemand is dus gebaat bij een dergelijke handelsoorlog, omdat het uiteindelijk alleen maar verliezers zal opleveren.
En toch is dat wat er nu al enige gaande is tussen Amerika en China.
Het heeft alles te maken met de nu vrij snelle ineenstorting van de Chinese economie, iets wat hier in het Westen zwaar wordt onderschat. China is een tikkende tijdbom die er nu nog steeds in slaagt om de werkelijkheid aardig te verbloemen, maar die dit uiteraard niet eeuwig vol kan houden.
Eén van de grote problemen waar China mee kampt is de geweldige overproductie in staal. De binnenlandse vraag is drastisch gedaald en China weet zo langzamerhand niet meer waar het met al dat staal naar toe moet, dus dumpen ze dat op de wereldmarkten.
Andere landen zijn hier natuurlijk niet blij mee, want het zorgt voor grote ellende bij de eigen staalindustrie. We hebben dat onlangs kunnen constateren in Engeland waar zeer boze staalarbeiders bescherming eisen van de overheid tegen de Chinese dumppraktijken waardoor ze de hele staalmarkt verzieken.
De Chinese staalindustrie wordt zwaar gesubsidieerd door de overheid, dus die kunnen het zich wel veroorloven om staal tegen dumpprijzen te verkopen op de wereldmarkt.
Amerika was eigenlijk het eerste land wat hier wat tegenover stelde door afgelopen december een invoerheffing van 256 procent te gaan heffen op de import van Chinees staal.
Dat was het eerste schot, waarop door de Chinezen boos werd gereageerd en waardoor nu langzamerhand een situatie is ontstaan die van kwaad tot erger is geworden.
Vorig jaar exporteerde China een recordhoeveelheid van 112 miljoen ton staal en volgens Reuters staat de teller voor dit jaar tot en met eind april alweer 7,6 procent hoger met 36,9 miljoen ton.
Echter, nu gaan de Chinezen helemaal door het lint, want Amerika heeft nu voor rollen staal zoals die onder andere worden gebruikt in de auto industrie een importheffing bepaald van 522 procent. Dit is wat men in vaktermen noemt, het lanceren van een nucleaire handelsbom richting China.
Dit zal in de praktijk betekenen dat China geen staal meer verkoopt in Amerika en dat het land blijft opgescheept met enorme voorraden, waardoor de staalindustrie in China nog veel verder in de problemen zal komen.
De reden dat Amerika deze actie heeft ondernomen is dat er door de vijf grootste staalproducenten aldaar was geprotesteerd omdat ze werden gedwongen om duizenden mensen te ontslaan dankzij de oneerlijke concurrentie.
Het leven de Chinese staalexporteurs gaat binnenkort waarschijnlijk nog moeilijker worden omdat ook de Europese Unie met een onderzoek is begonnen met de betrekking tot de Chinese staalexport. Dit naar aanleiding van klachten uit Engeland waar Tata Steel heeft aangekondigd dat het onderdelen wil verkopen omdat er verlies wordt gedraaid. Hier zijn echter wel 20.000 mensen aan het werk.
Het wachten is nu op de volgende zet van China.
Wat echter zorgelijk is dat zich hier de contouren aftekenen van een volledige handelsoorlog tussen Amerika en China. De twee landen die ook in militair opzicht steeds meer tegenover elkaar komen te staan door de Chinese claims in de Zuid Chinese Zee.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
