We zijn zo langzamerhand gewend aan schuld. De hele wereld draait om schuld, overheden hebben schuld en het bedrijfsleven heeft schuld, dus waarom de burgers dan ook niet?
Tegenwoordig wordt er veel gemakkelijker gedacht over schuld dan vroeger. Oudere generaties keken wel uit, maakten het liefst geen schuld en gingen sparen waar mogelijk.
Dat dit alles is veranderd, is voor een groot deel ook te wijten aan de marketingcampagnes zoals die worden uitgedacht door credit card bedrijven, zoals een Visacard.
Zo is er nu het allernieuwste marketingplan van Visa naar buiten gelekt. Een campagne waar vooral wordt gemikt op de zogenaamde Millennials, ook wel Generatie Y genoemd.
De Generatie Y of Y-generatie is de opvolger van Generatie X en wordt over het algemeen gedefinieerd aan de hand van geboortejaren. Het is lastig een tijdsframe toe te kennen aan de generatie Y, omdat hierover de meningen uiteen lopen. De Amerikaanse onderzoekers William Strauss en Neil Howe schrijven in hun boek Millennials Rising: The Next Great Generation de periode 1981-2000 toe aan de generatie Y. De meningen zijn eensgezind over het begin van de generatie Y, maar lopen uiteen als het gaat om het eindjaar van de generatie Y.
Gemakshalve wordt hier over het algemeen de generatie bedoeld van mensen tussen de 19 en 35. Dezelfde generatie die bijvoorbeeld alleen al in Amerika een gecombineerde studieschuld heeft van 800 miljard Dollar.
Maar, Visa vindt dat bij lange na niet genoeg en gaat daar een schepje bovenop gooien.
De generatie die nu nog vaak op zoek is naar hun eindbestemming en er vaak nog simpele baantjes op na houdt zoals barkeeper of serveerster, wordt het nieuwe doelwit van de nieuwste marketing campagne van Visa in Amerika.
Ze hebben berekend dat deze generatie in 2025 een gezamenlijk inkomen zal hebben van 8,3 biljoen Dollar en daar willen ze graag een graantje van mee pikken. Tegen die tijd zal deze groep ook 47 procent van de Amerikaanse arbeidsmarkt vertegenwoordigen.
Visa heeft verder uitgedokterd dat deze groep vaker credit cards gebruikt dan voorgaande generaties, dat ze eerder extra krediet zullen aanvragen, dat ze kaarten meer zullen gebruiken naarmate ze ouder worden en open staan voor allerlei nieuwe betaalproducten.
Daarnaast weten ze dat deze leeftijdsgroep ongeveer 57 procent van hun uitgaven doet via een credit card. Dit percentage kan volgens Visa nog veel hoger worden, waardoor in de niet al te verre toekomst deze generatie nog nauwelijks contant geld zal gebruiken.
Een ander fenomeen dat bij deze generatie meer voorkomt dan bij ieder andere is het gebruik maken van wat men noemt “revolving credit” oftewel het financieren van krediet met een ander krediet, waarbij de bedragen uiteindelijk steeds hoger worden en dus de uiteindelijke schuld ook.
Echter, wat deze generatie doet, is in feite niets anders dan wat overheden doen. Het hebben van een permanente schuld die nooit wordt afgelost en ieder jaar gestaag groter wordt.
Niemand ligt daar wakker van, het is zelfs een algemeen geaccepteerd beleid, waarbij dan nog wordt geprobeerd om vergroting van die schulden enigszins beperkt te houden, maar daar houdt het dan ook mee op.
Wanneer is de laatste keer dat wij een overheidsbegroting hadden waarbij niet bij geleend hoefde te worden?
Kan je het dan een jonge generatie kwalijk nemen omdat die precies hetzelfde doet? Boven je stand leven en ieder jaar bij lenen?
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
