Onze maatschappij gaat op steeds vreemdere manieren functioneren en dingen waarvan wij dachten dat die goed waren, blijken dat in de ogen van sommigen totaal niet te zijn.
Toen mensen nog werkten voor een hongerloon, riep iedereen moord en brand want voor het uitvoeren van werkzaamheden moet terecht tenminste een bepaald bedrag worden betaald, anders lijkt het teveel op slavernij en uitbuiting.
Waar onze grootvader en overgrootvaders misschien nog bittere armoede hebben meegemaakt omdat ze niet of nauwelijks enige bescherming hadden als werknemer, zo hebben wij in de moderne tijd gelukkig dingen zoals het minimumloon.
Maar, zo wordt nu in sommige kringen gezegd, dit minimumloon kan ook een bedreiging vormen en een belemmering zijn voor sommige mensen om werk te krijgen.
Want, hoe hoger het minimumloon, des te moeilijker wordt het voor mensen om een baan te krijgen. Neem bijvoorbeeld een land als Zweden waar het minimumloon boven de 2.000 Euro per maand ligt.
Een fantastische regeling voor iedere Zweed die werkt, maar werkgevers zijn dan ook heel voorzichtig met wie ze in dienst nemen met dat soort salarissen.
Als jij als Zweedse werkgever een vluchteling die een verblijfsvergunning heeft gekregen op de stoep krijgt en die graag werk wil, dan denk je wel even goed na. Niet omdat het een vluchteling is, maar waarschijnlijk wel omdat het iemand is die een taalprobleem heeft of een ander soort handicap waardoor je als werkgever niet echt waar voor je dure geld te krijgt. Want, betalen moet je. Je kunt zo iemand niet afschepen met een klein loon want je bent verplicht om het hoge minimumloon te betalen.
Dus, wordt er gezegd, zijn hoge minimumlonen in feite slecht voor de economie, want dat betekent dat er een hoop mensen langs de kant blijven staan die misschien wel aan de slag hadden gekund, wanneer werkgevers hen een aangepast lager loon hadden kunnen betalen.
Verder wordt er onder andere door Bloomberg gesteld dat bij lagere minimumlonen er meer mensen uit het Midden Oosten aan het werk kunnen, waardoor ook automatisch de spanningen binnen de maatschappij minder zullen worden.
Zo is in een land als Zweden de werkeloosheid onder allochtone jongeren met 70 procent heel erg hoog en natuurlijk zal dit voor allerlei sociale onrust zorgen.
De theorie lijkt een beetje de omgekeerde wereld. De maatschappij die dingen goed heeft geregeld voor haar inwoners zou een stap terug moeten doen om zo mensen uit het Midden Oosten een betere kans op een baan te geven zodat er minder sociale onrust zou ontstaan.
Het is een niet erg logische stap en eigenlijk voor niemand echt motiverend. De huidige inwoners zouden niet erg blij met een lager minimumloon en het is nog maar de vraag of werkgevers mensen zouden aannemen die de taal niet spreken en dergelijke omdat ze een lager loon kwijt zijn.
In plaats van de hele maatschappij op deze manier naar beneden te trekken, zou men er meer bij gebaat zijn om de nieuw aangekomen in een land op een zo snel mogelijke manier naar een hoger niveau te loodsen, zodat zij een volwaardig lid van die maatschappij kunnen worden.
Ook dat ongetwijfeld een moeizaam traject zijn, maar wellicht is het dan zaak om deze hele problematiek op een andere manier te benaderen. Je zou bestaande inwoners van het land kunnen benaderen om zich beschikbaar te stellen als persoonlijke coach voor een pas aangekomene. Dat soort benadering werkt vaak veel meer motiverend als een onpersoonlijke klassikale benadering.
Maar, om een maatschappij een aantal belangrijke stappen terug te laten doen om zo een probleem op te lossen, lijkt absoluut niet de goede weg.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
