Wanneer een dokter een bepaald medicijn voorschrijft en het blijkt na verloop van tijd toch niet zo goed te werken, dan zal hij of zij stoppen met dit medicijn en een ander behandeltraject inslaan.
Iemand die dit ook heel goed door had, was de beroemde Albert Einstein die ooit zei: “Waanzin is iedere keer hetzelfde blijven herhalen en dan denken dat je een andere uitkomst krijgt”.
Bovenstaande is iets dat absoluut voorbij gegaan is aan centrale bankiers zoals Mario Draghi, hoofd van de Europese Centrale Bank, ECB.
Ook nu kwam Draghi weer met stimuleringsmaatregelen die al zo vaak zijn gebruikt en waarvan we ondertussen weten dat ze niet werken. De rente verlagen naar nul procent en het nog duurder maken voor banken om hun geld bij de ECB te parkeren. In plaats van 0,3 procent gaan ze daarvoor straks 0.4 procent betalen.
Men blijft klaarblijkelijk als centrale bankier vasthouden aan het idee dat alles en iedereen nu opeens wel geld zal uitgeven, terwijl keer op keer blijkt dat dit niet gebeurt. Zelfs in Japan waar consumenten te maken hebben met een negatieve rente, gaan ze niet meer geld uitgeven.
Wel geld van de bank halen en dit bewaren in kluisjes. Wil je in Japan op dit moment een kluisje kopen, dan moet je goed zoeken want bijna overal zijn ze uitverkocht.
Het plan van de ECB is om het zo aantrekkelijk te maken voor banken om geld uit te lenen aan klanten dat hierdoor weer economische activiteiten ontplooid zullen worden, waardoor eindelijk de economie weer wat echte groei laat zien en daarbij de broodnodige inflatie.
Maar, helaas. Misschien werkt het zo in theoretische handboeken voor centrale bankiers, de praktijk laat een heel ander verhaal zien. De markt is nog altijd gebaseerd op vraag en aanbod en wanneer de vraag er niet is, dan zal een economie ook niet gaan groeien.
In eerste instantie leken beleggers zoals zo vaak gebeurt, positief te reageren op de berichten van Draghi. Maar, het duurde niet al te lang voordat men besefte dat we hier een centrale bankier hebben die zijn laatste kruit heeft verschoten.
Want, als dit ook al niet meer werkt om de economie op gang te krijgen, dan zijn er nog nauwelijks alternatieven te bedenken voor nog meer stimuleringsmaatregelen.
Er wordt gesproken over helikoptergeld als een mogelijke optie. Dit betekent in feite letterlijk het strooien met geld in de hoop dat de mensen die dit geld ontvangen dit dan ook daadwerkelijk gaan uitgeven zodat de economie weer wat op pikt. Theoretisch zou een dergelijk programma misschien kunnen werken, maar ook hier heb je weer kans dat mensen dit helikoptergeld gaan oppotten voor nog slechtere tijden.
En toch, wanneer je naar de aandelenbeurzen kijkt, dan zou je denken dat er geen vuiltje aan de lucht is. Na een fikse dip in het begin van het jaar beginnen de koersen al weer aardig richting oorspronkelijk niveau te klimmen.
Wat je wel ziet, is dat dezelfde markten ontzettend nerveus zijn, waardoor je de ene dag fikse koersstijgingen kunt zien en de volgende dag weer fikse dalingen. Het zijn allemaal tekenen dat men wanhopig op zoek is naar een soort houvast en dat eigenlijk niemand zeker weet hoe het nu verder moet.
Degene die absoluut de rekening gepresenteerd gaan krijgen, zijn uiteraard de oudjes. Pensioenfondsen houden hun hart vast, want met een nul of negatieve rente kunnen zij natuurlijk nooit hun doelstellingen halen. Als er niets verandert, zullen veel ouderen aan het eind van het jaar weer een brief krijgen van hun pensioenfonds met niet alleen de mededeling dat ze geen verhoging krijgen, maar misschien zelfs wel een vermindering.
Het lijkt dat centrale banken tot nu toe met kunst en vliegwerk zoals een nul rente en het aanzetten van de geldpersen een echte recessie of depressie hebben weten te voorkomen. Maar, hoe het verder gaat met een Draghi zonder verdere munitie tot zijn beschikking, is een vraag die niemand op dit moment kan beantwoorden.
Discussieer verder over dit onderwerp op ons forum!
